Om een beetje te prikkelen nodigde ik de cursist uit om juist met Saar contact te gaan leggen... Prachtig hoe die twee telepathisch op elkaar reageerden. De een nog steeds vol angst en de ander vol verlangen...

De tweede cursusdag begon. We zaten achter in de tuin. De deur naar de tuin dicht zodat Saar bij huis bleef. Maar ineens stond Saar toch in de tuin! Ze had een sluiproute gevonden.

Ik observeerde de reactie van de cursist en vroeg aan haar hoe het ging. Tot mijn verbazing zei ze: "het gaat eigenlijk wel, Saar is rustig. Dus het is oké!". Wauw, wat een mooi moment!

Een paar momenten later komt Saar heel rustig naar haar toe. Op een afstand van een halve meter blijft Saar staan. Ze draait haar kop weg en biedt haar nek aan. Weer een wauw moment! De cursist twijfelt even, maar pakt dan toch het aanbod aan van Saar en ze aait haar in haar nek... De derde wauw voelde ik door mij heen gaan!

Aan het einde van de tweede cursusdag lag Saar heerlijk te slapen tegen de benen van juist deze ene cursist. Of haar angst nu voor altijd weg is? Geen idee, maar het ijs is in ieder geval gebroken!